De zoon van de buurvrouw van mijn tante..

De zoon van de buurvrouw van mijn tante … had vijf uur in de rij gestaan op het vliegveld en nog zijn vlucht gemist. We kennen allemaal wel een zoon-van-de-buurvrouw-van-mijn-tante met een recent horrorverhaal over vliegen, lange rijen, zoekgeraakte koffers en anderszinse ellende.

Wellicht dat we daarom regelmatig voor gek verklaard werden als we vertelden dat we met het vliegtuig naar Frankrijk gingen in plaats van met de auto. Ik moet bekennen dat ik me niet heel snel gek laat maken door andermans verhalen, maar deze parabellen lieten me niet los. Alleen al het idee dat je aankomt lopen op het vliegveld, zin om om vakantie te gaan en moet aansluiten in rijen langer dan die van de Baron in de Efteling. Ik heb zelfs even geprobeerd al mijn kleding voor 2 weken in een handbagage koffer te krijgen. Dat plan heb ik vrij snel laten varen.. heb zelfs het koffertje niet van zolder gehaald. Ik ken mezelf.

We hadden al uitgesproken dat we bij een Baron rij om zouden draaien en met de auto zouden doorrijden. We zaten tenslotte al op de juiste weg. 
Om 13.45 uur thuis vertrokken om 3 uur vantevoren aanwezig te zijn op het vliegveld, dit was het dringende advies van de vliegtuigmaatschappij. Kom niet te laat, maar vooral ook niet te vroeg. Dat laatste schijnen mensen toch moeilijk te vinden, daarom zijn ze mens geworden en geen robot.

Een beetje zenuwachtig of we door gingen rijden of niet kwamen we om 14.25 uur aan op het vliegveld in Dusseldorf. Hele families buiten voor de deur.. alsof er opnames van “een huis vol” aan de gang waren. De auto ingeleverd bij de aardige meneer van de Valid Parking die ons veel succes wenste bij het weglopen. Mijn moed zakte in mijn yeezys. Ik was blij dat ik Boet had voorbereid op lang wachten en mijn tas zit vol met spelletjes en snoepjes om dit iets aangenamer te maken. Een gewaarschuwd mens telt tenslotte voor twee.

De deuren van ingang 1 schoven langzaam open en we liepen meteen tegen de gevreesde security aan.

De helft van de balies en gesloten en onbemand en de andere helft… nagenoeg leeg.

We keken meteen allebei naar links waar de incheckbalies zich bevinden. Een beginnend Fata Morgana rijtje bij Vueling, maar verder.. niks. Gisteren was het nog rustiger vertelde de mevrouw achter de balie. 

De zoon van de buurvrouw van mijn tante is een eikel. Want om 14.47 uur zaten wij met een appelsap, wijntje en biertje de vakantie in te luiden. We moeten nu wel nog twee uur wachten tot we kunnen boarden.. dat dan weer wel!

Nico… we gaon weer!