Blauwschimmel

Heb je wel eens een verkeerde oerster of garnaal gegeten? Of zoveel apfelkorn gedronken dat je zeker weet dat je het nooit, maar dan ook nooit meer drinkt?

Ik ben dol op cheesecake en bestel het bijna altijd als ik het ergens als toetje op de kaart zie staan. Behalve in de United States, want daar wordt je dik. Aangezien het verdorie over al op de kaart staat. Ze hebben der hele factorys van. Maar aangekomen in Medellin, lonkte alleen het woord op het bord schuin achter me al de hele avond. Dus toen Boet een toetje bestelde pakte ik mijn kans en bestelde de cheescake. Ik hoefde niet lang te wachten, want na een paar minuten kreeg Boet een  ijscoupe en ik de cheescake waar ik al twee weken naar uitkeek. De eerste hap zorgde voor een soort van smaakconfusion. Wat is dit?                          
Ik hou van cheescake, maar ook van kaas, behalve van blauw schimmel en laat deze fucking cheescake nu net van blauwschimmel zijn gemaakt. Niks bodem van koekjes en 7 pakken cremekaas. Blauwschimmel! Wie bedenkt dat nou?
Welcome in Colombia baby!

De reis vanuit Fort Lauderdale naar Medellin verliep in principe prima. Om 7.30 uur sprongen zeiknat in de auto, ut kwaam met bakke oet te loch! Bakke oet de loch! En ozze chauffeur... dae zoog nieks!
De ochtendspits speelde ons bijna parten en mijn navigatieskills lieten het af en toe ook af weten. Maar eind goed al goed... we waren op tijd en vlogen als een koning met de Amerikaanse Ryanair naar Medellin, een reisje van drie uurtjes. Appeltje eitje..
Aangekomenn in Colombia liet de chauffeur van ons hotel ons op de juiste momenten naar benenden kijken want Medillin ligt in een soort dal. Fantastisch... het uitzicht als je er naartoe rijdt is al adembenemend.   
The Charlee Hotel ligt middenin het uitgaansgebied en heeft een rooftopbar, waar heel uitzichtminnend Colombia naartoe komt. Het zwembad daarentegen ziet er op het eerste gezicht prachtig uit, maar of er ook echt in gezwommen wordt. We ontmoeten een Amerikaanse kunstenaar die voor een expo 3 maanden in Cartegena woont en hij en zijn Franse vriendin maken ons al lekker voor de volgende stap. Colombia je belooft wat, dat gaan we morgen ontdekken. 

We vertellen dat we in Key West zijn geweest, een dorpje wat carribisch aan voelt met prachtige authentieke huisjes die dat we op de fiets doorkruist hebben. 
Het dorpje waar we op tijd in bed lagen, omdat het, anders als in Nederland misschien, een beetje gek is om met een kind van 3 een bar in te lopen waar de bh's van onze vrouwelijke voorgangers aan het plafond hangen.

En het dorpje waar ze een Angela street hebben. Niet zo heel gek op zich, maar  deze week blijft die straat bij mij wat langer hangen. En dan druk ik me wat zacht uit. 
Het is gewoon al een jaar geleden, ik weet inmiddels hoeveel verdriet je in een jaar kunt hebben en hoe veel meer verdriet je bij andere mensen kunt zien en voelen. Vandaag een jaar geleden werd Angela een sterretje en vanaf die dag zwaaien Boet en ik iedere dag naar de hemel. 
En vandaag, net als heel  veel andere dagen geven we ook een dikke kus. Vandaag was ik graag eventjes thuis geweest. In gedachten dan maar... 
Time can bring you down , time can bend your knees
Time can break your heart, have you begging please.

Toen we terug kwamen uit Key West konden we Rene en Diaan nog niet missen en ik was nog nooit in Fort Lauderdale geweest, dus in de auto en off we go. Een uurtje rijden en wederom een gezellige middag aan het strant in Lauderdale. Waar de wind os jeske weijde. Spreekwoordelijk dan, want ik had geen jeske aan hoor.
Natuurlijk konden we de States niet verlaten zonder Norah en Eden (Hans zat in Las Vegas en Lenny  is alweer terug naar St. Maarten) gedag te zeggen. En Norah besloot ons nog een super tof stukje Midtown Miami te laten zien. The Design District en Wynham Walls. Oude fabrieken omgetoverd in hippe barren, restaurants en art galleries en winkels... de Koningsallee in Dusseldorf?? Eat your heart out!
Een laatste kusje voor Eden en gauw naar het hotel om de koffers weer in te pakken voor het volgende avontuur.. 
Colombia we'll meet again in the morning..