Nagenoeg niks…

13 augustus 2023 - Majorca, Spanje

Ik kan het heel goed.. echt waar..! Geloof het of niet, maar ik kan het echt. Thuis ben ik er niet goed in, maar op vakantie maak ik het hele jaar goed. Niks doen.. ik ben erg goed in niks doen op vakantie... Bart zal vast denken, jij doet nooit wat, maar hier we agree het alom bekende to disagree. Op een strand of zwembadbedje liggen en alleen maar bekijken wat er om me heen gaande is. Boet is het allang gewend dat ik zelden tot nooit mee het water in ga, maar ik heb wel haarfijn in de gaten wie de handdoeken ‘s morgens al klaar legt op de bedjes en ze bij terugkomst niet meer kan vinden, want de poolboy heeft ze weggehaald. Ze staan hier niet bij een hek te wachten hoor, tot het fluitje gaat, maar hier doen ze het stiekem. Leggen achteloos een boek of een zonnebril op de handdoek, net alsof ze even weg zijn en gaan dan rustig ontbijten, of boodschappen doen. Soms wel 5 bedden naast elkaar! En als ze bij terugkomst erachter komen dat het plan faliekant mislukt is, worden ze boos op elkaar. De vrouwen (veelal Italiaanse) laten hun gebruinde, getatoeëerde mannen het hele zwembad rondlopen en de boel verbouwen, zodat ze in de zon kunnen bakken. Om een kwartier later de bedden weer te verlaten om aan het strand te gaan zitten. Dit soort taferelen bekijk ik het liefst de hele dag. 
Ook bij het ontbijt herken je meteen de ik-heb-er-toch-voor-betaald mensen. Fascinerend.. stapelen hun hele bord vol met alles wat erop past en er niet niet naast valt. Nemen overal een hapje van en laten de boel vervolgens vies kijkend, half onaangeroerd staan. Kijken elkaar geërgerd aan als de wespen kun kant op komen én blijven komen. En waarom ze vies kijken, ik snap het niet. Het ontbijt is goddelijk… althans dat begrijp ik van Bart en Boet, als ik een wens mocht doen, dan wens ik dat ik voor 11.00 uur ‘s morgens kon eten. IK KRIJG HET GEWOON NIET NAAR BINNEN. Ik probeer het iedere dag, maar het is me niet gegund. We huurde een auto trouwens.. een cabrio.. althans dat dachten we. Op de parkeerplaats vonden we het autootje.. en na tien minuten hadden we enkel het panorama dakje open gekregen. We keken nog een keer naar de foto van de auto die we gehuurd hadden en zochten zijn broertje op via mijn beste vriend google. Wij Hollanders zijn weer eens voor de gek gehouden.. bleek bij navraag aan de receptionist. Dit was de cabrio alleen vergaten ze erbij te zeggen dat alleen het kleine dakje open kom. Toch toerde we met de wind in de haren het eiland over en vonden een prachtig strandje dat Nicky ons had getipt. Bart, slim als hij is, zag meteen dat alle tafels gereserveerd waren en ging checken of er nog een plekje vrij was bij de beachbar om te lunchen. We were lucky, want voordat ons eten er was zat het bommetje vol! De champagne vloeiende rijkelijk aan de tafels vol booteigenaren en schipbreukelingen. Dat is makkelijker te regelen volgens mij dan schoon water. Want hoe mooi het uitzicht en de baai ook waren. Het water was abnormaal vies, ons zwembad na de winterstop is er niks bij.

Mag de pret allemaal niet drukken dit soort futiliteiten. Wij waagde ons de volgende dag naar een plekje op 1.5 uur rijden, gewoon om Irmgard en Opa Lippi eventjes te zien. Te zwemmen met Sebas en Danae en met Fieke achter Manu aan te rennen, als klap op de vuurpijl kwamen Sharon en Graad ook aangewaaid. Dit soort momenten zijn fijn al is het maar voor eventjes en we vergeten een foto te maken, dat dan weer wel. We tijden verder, want we moeten het hele eind nog terug en dan moeten we nog een mooi strandje aantikken. Een authentiek vissersdorpje luidde de omschrijving.. aan mijn hoela! Dit is noch een visserdorp en al helemaal niet authentiek, dit is het dorp waarom mensen NIET naar Mallorca gaan. Straten vol proppers en harde muziek, restaurants met identieke menukaarten en heel veel ontblote torso’s en voetbalshirts. En je wordt in het Duits aangesproken. In het hotel van de rest was het visavond met mosselen en gamba’s… die hadden wij helaas niet.

Moe maar voldaan terug in ons eigen dorpje.. klein, prachtig, misselijkmakende kronkelweggetjes en dat uitzicht van een 10.
Een dorpje om de hoek waar alle restaurants zijn volgeboekt blijkt als we ze alle 11 hebben afgebeld, doet rustig en sereen aan als we, eigenwijs als we zijn toch aan doen de volgende dag. Ik loop een leuk, vol, restaurant binnen en kijk de dame bij de deur hoopvol aan. Weet zij veel dat we net al gebeld hebben en dat ze zei dat het vol zat. Met hoeveel zijn jullie vroeg ze? Toen ik 3 zei, wees ze naar boven.. in het restaurant is nog een plekje.. we hebben het geluk weer eens aan onze kont plakken en krijgen een prachtige plek. Boet besteld sushi, want met het lopen naar de plek heeft hij zo’n Japanse plaats ontdekt.. dat moet goed zijn. Als ze de rol sushi brengen kijken de twee tafels om ons heen geamuseerd zijn kant uit. De dat-is-toch-niet-voor-hem blikken blijven hangen tot hij het eerste stuk in zijn mond steekt en door slikt! Boet steekt beide duimen op en de spanjaarden beginnen nog net niet te klappen. Raad jij maar eens waar we vanavond gaat eten.

Nog een paar dingen die je thuis niet hebt, maar in dit/een hotel wel? 
Van de rotsen afspringen en net zo lang aandringen dat ik het ook doe.
Volwassen mensen die in hun zwembroek de lift in stappen. Ok ik heb thuis geen lift, maar wel zwembroeken.
Een zwemvriendje uit Helmond met een beste kameraad thuis die ook Boet heet.
Een koelkastje waar je 5 euro moet betalen als je, je eigen flesje water erin zet. 

Het zit er bijna op.. morgen vliegen we weer terug. Vanavond nog eten bij Maria op het strand en dan begint het gewone leven weer. 
Dan ga ik weer wat doen.. 
 

Foto’s

1 Reactie

  1. Moontje:
    13 augustus 2023
    🤗😘